Keuzes maken

Gisteren kreeg ik de vraag 'Hoe doe je dat financieel, dat thuisblijven?' Het antwoord is heel simpel, keuzes maken. Ik koos ervoor om Bowie volledig zelf op te voeden, zonder crèche of onthaalmoeder. Dat op zich spaart ons al zo'n 450€ per maand uit.

We hebben daardoor ook geen 2 auto's nodig, ik doe veel tevoet. In situaties waar we een transportprobleem hebben, mag ik de auto van mijn mama lenen, waardoor we zelden een probleem hebben

Uiteraard moet ik opletten met wat ik koop. Maar je hebt niet veel nodig om gelukkig te zijn. De grootste luxe die ik nietmeer zou kunnen missen is mijn iPhone ;) 

We gaan zelden uiteten, maar Bowie heeft geen zittend gat tijdens het eten, dus dat zouden we zowiezo niet doen op dit moment :)

Verder mogen we minstens 1x/week gaan eten bij ouders en schoonouders, waar we ook dankbaar voor zijn...

Maar ookal gaan we geen 3 keer per jaar op reis, hebben we geen veel te dure Audi of BMW, en moet ik 'sparen' voor ik een dure aankoop kan doen, toch zou ik het niet wisselen, elke dag veranderingen zien, hem live de borst geven wanneer hij daar zin in heeft, en elke dag de meisjes van school kunnen halen.

Ieder maakt zijn keuzes, ik maak jouw rekening niet, jij hopelijk ook niet de mijne :) 

Online shoppen

In deze tijd, met overal internet, een smartfoon en veel social media is shoppen veel te makkelijk... Op Facebook zijn ontelbare verkoopsgroepen, die dagelijks op mijn tijdlijn verschijnen en waar ik maar al te graag op klikte. Ook al hebben de kindjes niks nodig, hebben ze kleren in overvloed, toch bleef ik kopen. Het thuiszijn doet daar denk ik geen goed aan, want wanneer andere mensen op hun werk zijn, ben ik online.

Omdat het echt de spuigaten uitliep besloot ik een koopstop in te lassen, niks kopen gedurende de hele maand oktober. Alleen voedsel. Ondertussen zijn we 19 oktober en heb ik nog niet gezondigd :)

Toegegeven, het is moeilijk, net zoals bij elke 'verslaving'. Zie ik iets mooi passeren stel ik mij de vraag 'heb ik dat nodig?' En elke keer is het antwoord nee. 

En het geeft bevrijding, want ik had het echt niet meer in de hand. 

Nu moet ik heel eerlijk toegeven dat er nog dingen toekwamen die ik in september kocht, en zo mijn shopnood toch werd bevredigd, dus in november zal het waarschijnlijk nog harder zijn ;) want ook die maand koop ik niks, hoop ik 😇

We nemen de draad weer op

Bloggen lukte het voorbije jaar niet :) 

Ondertussen ben ik 30, heb ik een dochter van 8, een dochter van 5 en een zoon van 14 maanden. Wezzelkontje besloot op 28juli zijn naam te veranderen in Bowie Vanleeuw.

Ik voel me nog steeds een nieuwe mama, die nog steeds borstvoeding geeft, gelukkig maar want Bowie is verslaafd :) de wasbare luiers zitten ook geregeld rond het poepje, in combinatie met wegwerpluiers, naar gelang de drukte in ons gezin.

Want dat was wennen, van 2 kindjes naar 3. Gelukkig zijn zijn zusjes zot van kleine broer, want dat lijkt me niet altijd evident. Maar ze houden van hem, ongelooflijk veel.

Wat ook helpt in het zoeken naar evenwicht binnen ons gezin is dat ik thuisblijf van mijn werk tot onze kleine man naar school gaat. Deze beslissing nam ik in functie van de borstvoeding. Ik zag er tegenop de kolven en te oefenen met flesjes, dus krijgt Bowie nu al 14 maanden en 1 week live borstvoeding. En daar gaan we nog een hele tijd mee door! Liefst tot minstens 2jaar, en stiekem hoop ik op nog langer!

Als iemand me 5jaar geleden zou gezegd hebben dat ik zou bevallen bij de vroedvrouw thuis, borstvoeding zou geven, mijn kindje dragen en wasbare luiers en maandverband zou gebruiken zou ik eens goed gelachen hebben, want ik ben geen geitewollensok.

Maar nu weet ik beter... Ik ben een nieuwe mama!